Elke aanbieder van kansspelen heeft op grond van de wet een zorgplicht. Dat betekent dat zij hun klanten in de gaten houden. Het doel daarvan is om in te grijpen als spelers risicogedrag vertonen. Hoe risicovoller het speelgedrag is, hoe meer aandacht er moet zijn voor de bezoeker. De meeste Nederlandse casino’s beschikken daarom over een intern plan om gokproblemen tegen te gaan. De Kansspelautoriteit (KSA) controleert op zijn beurt weer of dat preventiebeleid voldoet aan de richtlijnen. Een aanbieder van kansspelen kan een bezoeker tijdens dit traject op het spoor zetten van een externe zorginstelling. Dat betekent automatisch ook dat de casinowereld en zorginstellingen nauwgezet moeten samenwerken. Maar dat roept wel de nodige struikelblokken op.
Casino’s en de zorg: het dilemma
Want kunnen verslavingszorginstellingen wel op een adequate manier bijdragen aan de zorgplicht van kansspelaanbieders, zonder dat daarbij de onafhankelijkheid wordt verloren? Casino’s worden immers vaak gezien als de aanstichter van alle problemen. Een van de struikelblokken daarbij is hoe de industrie en de zorg omgaan met de privacy. Voor een structurele uitwisseling van persoonlijke informatie tussen de verslavingszorg en aanbieders van kansspelen mogen de privacygegevens immers niet in het geding komen. Het is daarom van cruciaal belang dat aanbieders van kansspelen en de zorg met elkaar in gesprek gaan met het oog op het gezamenlijke belang: het zoveel mogelijk voorkomen van gokverslavingen. Want uiteindelijk gaat het om de patiënt en om niemand anders.
De rol van de KSA
Het is de Kansspelautoriteit (KSA) die er weer voor moet zorgen dat de samenwerking tussen kansspelaanbieders en zorginstellingen op een soepele manier verloopt. De KSA heeft wat betreft de verslavingspreventie een coördinerende rol. Die rol wordt ingevuld door aanbieders van kansspelen bij elkaar te brengen om er zo voor te zorgen dat succesvolle werkwijzen worden uitgewisseld. Daar is de KSA nu natuurlijk al druk genoeg mee, maar dat zou wel eens nog een stuk intenser kunnen worden.
Een voorbode op de nieuwe wet?
Want het feit dat de discussie over de samenwerking tussen kansspelaanbieders en zorginstellingen zo is opgelaaid, komt niet helemaal uit de lucht vallen. Met de mogelijke komst van de wet van de kansspelen op afstand wordt er namelijk al vooruitgekeken naar de invulling van de zorgverlening door online casino’s. Want hoe zorgen zij voor een effectief plan om gokverslavingen tegen te gaan? In het fysieke casino kunnen probleemgokkers relatief makkelijk worden getraceerd en daarbij ook van hulp worden voorzien. De online markt is veel ondoorzichtiger en spelers die met verslaving te maken hebben, kunnen een stuk moeilijker worden geïdentificeerd. Daardoor is de discussie over de samenwerking tussen aanbieders van kansspelen en zorginstellingen actueler dan ooit. Wordt vervolgd.
